ورق آلومینیوم اگر یک قطعه فلز یا سنگی دارید که حاوی فلز است اما آهنربا را جذب نمی کند، پس شهاب سنگ نیست. شهاب سنگ ها حاوی دانه های قابل رویت یا تکه های فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم، منگنز، کروم، مس، برنج یا طلا نیستند. اگر قطعه فلزی دارید که آهنربا را جذب می کند و می خواهید بدانید که آیا یک شهاب سنگ آهنی است یا خیر، تجزیه و تحلیل شیمیایی برای عناصر آهن (Fe)، کبالت (Co)، نیکل (Ni)، کروم (Cr) بدست آورید. و منگنز (Mn). شهاب‌سنگ‌های آهنی دارای 75 تا 95 درصد آهن، 25 تا 5 درصد نیکل، 0.2 تا 2 درصد کو، و کمتر از 0.05 درصد (<500 ppm) هر کدام از کروم و منگنز خواهند بود. یک آزمایشگاه تست متالورژی می تواند این تحلیل را ارائه دهد. من آزمایش کروم و منگنز را توصیه می‌کنم زیرا بیشتر آهن‌های صنعتی (ساخت بشر) حاوی غلظت‌های بالاتری از این عناصر نسبت به فلزات موجود در شهاب‌سنگ‌ها هستند. اگر فلز حاوی بیش از 0.05٪ کروم یا منگنز باشد، شهاب سنگ نیست. فلز آهن نیکل بیش از 95 درصد از تمام شهاب سنگ ها حاوی فلز آهن نیکل (FeNi) هستند. در نتیجه، شهاب‌سنگ‌ها دارای غلظت نیکل هستند که بسیار بیشتر از تقریباً هر سنگ زمینی است. "آهن نیکل" به این معنی است که این فلز بیشتر آهن است، اما حاوی 5-30٪ نیکل نیز می باشد. این فلز به صورت دو آلیاژ مختلف به نام های کاماسیت (غلظت نیکل کمتر) و تانیت (غلظت نیکل بیشتر) شناخته می شود. هر دو آلیاژ به شدت آهنربا را جذب می کنند. هیچ یک از این دو آلیاژ به طور طبیعی در سنگ‌های زمین یافت نمی‌شوند، بنابراین سنگ طبیعی حاوی کاماسیت یا تانیت یک شهاب‌سنگ است. فلز موجود در شهاب سنگ ها همچنین حاوی چند دهم درصد کبالت است. نسبت نیکل به کبالت در فلز شهاب سنگی معمولاً در محدوده 25-10 است. فلز آهن نیکل در شهاب سنگ ها همچنین دارای غلظت بالایی (بر اساس استانداردهای زمینی) از فلزات کمیاب مانند طلا، پلاتین و ایریدیم است. با این حال، آزمایش نیکل معمولاً ساده‌ترین و ارزان‌ترین است، زیرا نسبت به فلزات کمیاب فراوان‌تر و آسان‌تر اندازه‌گیری می‌شود. کندریت های معمولی تمام لکه های رنگ روشن دانه های فلز آهن نیکل هستند. اعتبار بیشتر شهاب‌سنگ‌های فلزی، شهاب‌سنگ‌های سنگی هستند که به عنوان کندریت‌های معمولی شناخته می‌شوند. بقیه انواع دیگر کندریت ها، آکندریت های برشی شده، آهن ها، پالازیت ها و آهن های سنگی هستند . در میان کندریت‌های معمولی، رایج‌ترین نوع، کندریت‌های گروه H (45%)، بیشترین فلز را دارند، 15-20% جرم. کندریت های گروه L (40%) دارای مقداری فلز هستند، 7-11%. کندریت های گروه LL (15%) کمترین فلز را در بین کندریت های معمولی دارند، 3-5%. از آنجایی که کندریت ها غنی از فلز هستند و فلز غنی از نیکل هستند، تمام کندریت ها دارای غلظت های توده ای (سنگ کامل) از نیکل 1.0-1.8٪ (یعنی 10000-18000 ppm) هستند. این تقریباً 100-1000 برابر بزرگتر از هر سنگ زمینی (زمینی) است. یک سنگ خاکی با 1.0-1.8٪ نیکل، سنگ معدن نیکل خواهد بود. در سنگ های زمینی، نیکل در فلز نیست، اما در کانی های سیلیکات و سولفید وجود دارد. تنها با نگاه کردن نمی توان تعیین کرد که آیا یک سنگ دارای غلظت بالایی از نیکل است یا خیر. فلز FeNi دقیقاً شبیه فلز Fe است. تجزیه و تحلیل شیمیایی مورد نیاز است. فلزیاب ها نمی توانند تعیین کنند که آیا یک سنگ حاوی 1-2٪ نیکل است یا اینکه یک تکه فلز حاوی 5-30٪ نیکل است. بسیاری از مردم به من گفته اند، "اما، من فلز می بینم!" وقتی واقعا وجود ندارد گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین فلزات و نافلزهای براق مانند برخی کانی های سولفیدی و اکسیدی یا میکا دشوار است. اگر "فلز" مایل به زرد باشد، پس فلز نیست بلکه پیریت ("طلای احمق") است. اگر سنگ حاوی قطعات براق باشد اما آهنربای سرامیکی ارزان را جذب نکند، پس یک شهاب سنگ نیست. یک آزمایش آسان برای دانه ها یا صفحاتی که حداقل چند میلی متر اندازه دارند، اندازه گیری مقاومت الکتریکی با اهم متر است. شما می توانید مولتی مترهای دستی را در هر فروشگاه سخت افزاری با قیمت 30 دلار خریداری کنید. در حالت مقاومت (اهم)، قرار دادن لیدها با فاصله کمی از هم روی هر یک از این شهاب سنگ‌های آهنی، مقاومت پایینی ایجاد می‌کند - <100 یا احتمالا <10 اهم. این آزمایش ممکن است روی کندریت معمولی کار نکند زیرا دانه های آهن به هم متصل نیستند. سنگدانه های براق هماتیت یا پیریت مقاومت الکتریکی بالایی خواهند داشت زیرا رسانای الکتریسیته نیستند. برخی از شهاب‌سنگ‌های کمیاب حاوی فلز قابل‌توجهی نیستند و در نتیجه غلظت نیکل در آنها پایین است. آکندریت های شکسته نشده از نظر فلز ضعیف هستند. به عبارت دیگر، بسیاری از نادرترین انواع شهاب‌سنگ‌ها، مانند سنگ‌های زمین، حاوی فلز کم یا بدون فلز هستند و غلظت نیکل پایینی دارند. شهاب سنگ های آهنی البته شهاب‌سنگ‌های آهنی تقریباً 100 درصد فلز هستند، اگرچه بسیاری از آنها حاوی ترویلیت معدنی سولفید آهن هستند. غلظت نیکل در شهاب‌سنگ‌های آهنی، معمولاً 30-5 درصد، بسیار بیشتر از فلزات صنعتی به جز فولادهای با نیکل بالا است. غلظت نیکل در آهن صنعتی معمولاً کمتر از 1 درصد است. اکثر مجموعه داران موافق هستند که جذاب ترین شهاب سنگ آهنی سیخوت آلین (IIAB) است. این شهاب سنگ حداقل 23 تن جرم دارد که بزرگترین شهاب سنگی است که در زمان تاریخی سقوط کرده است
ورق آلومینیوم اگر یک قطعه فلز یا سنگی دارید که حاوی فلز است اما آهنربا را جذب نمی کند، پس شهاب سنگ نیست. شهاب سنگ ها حاوی دانه های قابل رویت یا تکه های فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم، منگنز، کروم، مس، برنج یا طلا نیستند. اگر قطعه فلزی دارید که آهنربا را جذب می کند و می خواهید بدانید که آیا یک شهاب سنگ آهنی است یا خیر، تجزیه و تحلیل شیمیایی برای عناصر آهن (Fe)، کبالت (Co)، نیکل (Ni)، کروم (Cr) بدست آورید. و منگنز (Mn). شهاب‌سنگ‌های آهنی دارای 75 تا 95 درصد آهن، 25 تا 5 درصد نیکل، 0.2 تا 2 درصد کو، و کمتر از 0.05 درصد (<500 ppm) هر کدام از کروم و منگنز خواهند بود. یک آزمایشگاه تست متالورژی می تواند این تحلیل را ارائه دهد. من آزمایش کروم و منگنز را توصیه می‌کنم زیرا بیشتر آهن‌های صنعتی (ساخت بشر) حاوی غلظت‌های بالاتری از این عناصر نسبت به فلزات موجود در شهاب‌سنگ‌ها هستند. اگر فلز حاوی بیش از 0.05٪ کروم یا منگنز باشد، شهاب سنگ نیست. فلز آهن نیکل بیش از 95 درصد از تمام شهاب سنگ ها حاوی فلز آهن نیکل (FeNi) هستند. در نتیجه، شهاب‌سنگ‌ها دارای غلظت نیکل هستند که بسیار بیشتر از تقریباً هر سنگ زمینی است. "آهن نیکل" به این معنی است که این فلز بیشتر آهن است، اما حاوی 5-30٪ نیکل نیز می باشد. این فلز به صورت دو آلیاژ مختلف به نام های کاماسیت (غلظت نیکل کمتر) و تانیت (غلظت نیکل بیشتر) شناخته می شود. هر دو آلیاژ به شدت آهنربا را جذب می کنند. هیچ یک از این دو آلیاژ به طور طبیعی در سنگ‌های زمین یافت نمی‌شوند، بنابراین سنگ طبیعی حاوی کاماسیت یا تانیت یک شهاب‌سنگ است. فلز موجود در شهاب سنگ ها همچنین حاوی چند دهم درصد کبالت است. نسبت نیکل به کبالت در فلز شهاب سنگی معمولاً در محدوده 25-10 است. فلز آهن نیکل در شهاب سنگ ها همچنین دارای غلظت بالایی (بر اساس استانداردهای زمینی) از فلزات کمیاب مانند طلا، پلاتین و ایریدیم است. با این حال، آزمایش نیکل معمولاً ساده‌ترین و ارزان‌ترین است، زیرا نسبت به فلزات کمیاب فراوان‌تر و آسان‌تر اندازه‌گیری می‌شود. کندریت های معمولی تمام لکه های رنگ روشن دانه های فلز آهن نیکل هستند. اعتبار بیشتر شهاب‌سنگ‌های فلزی، شهاب‌سنگ‌های سنگی هستند که به عنوان کندریت‌های معمولی شناخته می‌شوند. بقیه انواع دیگر کندریت ها، آکندریت های برشی شده، آهن ها، پالازیت ها و آهن های سنگی هستند . در میان کندریت‌های معمولی، رایج‌ترین نوع، کندریت‌های گروه H (45%)، بیشترین فلز را دارند، 15-20% جرم. کندریت های گروه L (40%) دارای مقداری فلز هستند، 7-11%. کندریت های گروه LL (15%) کمترین فلز را در بین کندریت های معمولی دارند، 3-5%. از آنجایی که کندریت ها غنی از فلز هستند و فلز غنی از نیکل هستند، تمام کندریت ها دارای غلظت های توده ای (سنگ کامل) از نیکل 1.0-1.8٪ (یعنی 10000-18000 ppm) هستند. این تقریباً 100-1000 برابر بزرگتر از هر سنگ زمینی (زمینی) است. یک سنگ خاکی با 1.0-1.8٪ نیکل، سنگ معدن نیکل خواهد بود. در سنگ های زمینی، نیکل در فلز نیست، اما در کانی های سیلیکات و سولفید وجود دارد. تنها با نگاه کردن نمی توان تعیین کرد که آیا یک سنگ دارای غلظت بالایی از نیکل است یا خیر. فلز FeNi دقیقاً شبیه فلز Fe است. تجزیه و تحلیل شیمیایی مورد نیاز است. فلزیاب ها نمی توانند تعیین کنند که آیا یک سنگ حاوی 1-2٪ نیکل است یا اینکه یک تکه فلز حاوی 5-30٪ نیکل است. بسیاری از مردم به من گفته اند، "اما، من فلز می بینم!" وقتی واقعا وجود ندارد گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین فلزات و نافلزهای براق مانند برخی کانی های سولفیدی و اکسیدی یا میکا دشوار است. اگر "فلز" مایل به زرد باشد، پس فلز نیست بلکه پیریت ("طلای احمق") است. اگر سنگ حاوی قطعات براق باشد اما آهنربای سرامیکی ارزان را جذب نکند، پس یک شهاب سنگ نیست. یک آزمایش آسان برای دانه ها یا صفحاتی که حداقل چند میلی متر اندازه دارند، اندازه گیری مقاومت الکتریکی با اهم متر است. شما می توانید مولتی مترهای دستی را در هر فروشگاه سخت افزاری با قیمت 30 دلار خریداری کنید. در حالت مقاومت (اهم)، قرار دادن لیدها با فاصله کمی از هم روی هر یک از این شهاب سنگ‌های آهنی، مقاومت پایینی ایجاد می‌کند - <100 یا احتمالا <10 اهم. این آزمایش ممکن است روی کندریت معمولی کار نکند زیرا دانه های آهن به هم متصل نیستند. سنگدانه های براق هماتیت یا پیریت مقاومت الکتریکی بالایی خواهند داشت زیرا رسانای الکتریسیته نیستند. برخی از شهاب‌سنگ‌های کمیاب حاوی فلز قابل‌توجهی نیستند و در نتیجه غلظت نیکل در آنها پایین است. آکندریت های شکسته نشده از نظر فلز ضعیف هستند. به عبارت دیگر، بسیاری از نادرترین انواع شهاب‌سنگ‌ها، مانند سنگ‌های زمین، حاوی فلز کم یا بدون فلز هستند و غلظت نیکل پایینی دارند. شهاب سنگ های آهنی البته شهاب‌سنگ‌های آهنی تقریباً 100 درصد فلز هستند، اگرچه بسیاری از آنها حاوی ترویلیت معدنی سولفید آهن هستند. غلظت نیکل در شهاب‌سنگ‌های آهنی، معمولاً 30-5 درصد، بسیار بیشتر از فلزات صنعتی به جز فولادهای با نیکل بالا است. غلظت نیکل در آهن صنعتی معمولاً کمتر از 1 درصد است. اکثر مجموعه داران موافق هستند که جذاب ترین شهاب سنگ آهنی سیخوت آلین (IIAB) است. این شهاب سنگ حداقل 23 تن جرم دارد که بزرگترین شهاب سنگی است که در زمان تاریخی سقوط کرده است
